W artykule badano działanie ekstraktów z rośliny Morinda citrifolia na prątki gruźlicy Mycobacterium tuberculosis. Już w roku 1930 Degener opisał stosowanie rośliny znanej jako noni na Hawajach przez rdzenną ludność w leczeniu gruźlicy. Liczne publikacje donoszą o działaniu przeciwbakteryjnym soku z owoców czy liści Morinda citrifolia. Badania przeprowadzono w następujący sposób. Ususzone liście rośliny ekstrahowano etanolem a następnie rozdzielono na kilka innych frakcji. Oznaczało to uzyskanie różnych "wyciągów" z aktywnymi związkami:
1. diterpene (E)-phytol
2. triterpene cycloartenol ketosteroids
3. stigmasta-4-en-3-one 3
4. stigmasta-4-22-dien-3-one
5. sitosterol
6. stigmasterol
7. 5,7 sterol campesta-5,7,22-trien-3-ol
Po oczyszczeniu związków zbadano ich działanie przeciwgruźlicze. W tym celu zastosowano w eksperymencie hodowle bakterii M.tuberculosis H37Rv. Aby mieć kontrolę zahamowania wzrostu prątków do hodowli dodawano rifampicynę (antybiotyk). MIC (ang. Minimal Inhibitory Concentration) czyli minimalne stężenie antybiotyku hamujące wzrost wynosiło w przypadku tych bakterii 0,125μg/ml (mikrogram/mililitr). Wynik sugerował, że antybiotyk hamował wzrost bakterii. Następnie zbadano zahamowanie wzrostu bakterii przez wymienione wyżej związki. Oczywiście wzrost prątków najbardziej hamowała mieszanina wszystkich związków 1-7 (bez ich oczyszczania), bo aż w 89-95%. Ale poszczególne związki dodawane do hodowli pojedynczo dały również obiecujące wyniki. MIC dla poszczególnych substancji wymienionych powyżej wyniósł:
1. 32 μg/ml
2. 64 μg/ml
3 i 4. poniżej 2 μg/ml (zastosowano razem ze względu na otrzymanie ich w małej ilości)
5. 128 μg/ml
6. 32 μg/ml
7. 2,5 μg/ml
Rezultaty dają więc obiecujące wyniki. Oczywiście badanie odbyło się w warunkach laboratoryjnych na hodowlach bakteryjnych. Czy tak samo związki działają w ludzkim organizmie nie wiadomo i do tej pory nikt takich badań na ludziach nie przeprowadził. Wiadomo jednak, że roślinę noni od dawna stosowano w leczeniu chorób układu oddechowego.
